Yazar: Tolga Eligül

Kulaktan kulağa yayılma, düşündüğünüzden yavaş ilerliyor. 10-15 sene önce kullanılan yöntemlere hazırlanan cevapları, o sorular olmasa bile almaya devam ediyoruz.

Aslında normal, çünkü acemi olarak mülakata gidecek bir kişiye akıl veren çok oluyor. Ve akıl veren “Ben bunları yaptım, şimdi şu mevkideyim bu mevkideyim…” diye konuştuğu sürece daha büyükleri, “Evet onu yap, de de onun dediklerini de…” demeye devam edecektir.

Gelin, biraz geçmişe gidelim (hâlâ kullanan var tabii ki). Bir toplu mülakat; 7-8 aday ve bir işe alımcı bir de gözlemci stajyer görüşmeye giriyor. Herkes kısaca kendini anlatıyor. Daha sonra asıl eleme başlıyor:

– Ortaya bir konu atılarak iki gruba ayrılan kişilere savunanlar ve karşıtları olarak farklı bakış açıları verilerek birbirlerini kılıçtan geçirmeleri isteniyor. Biraz daha dominant karakterler konuşmayı yönlendirerek; öncelikle liderlik sağlayıp, piyadelerle başlıyor saldırmaya. Rakip piyadelerinden temizlemeye başlıyor, ta ki karşısına dişli biri çıkana kadar. Onu da öncelikle tartması lazım, biraz geride kalarak ekibine saldırtıyor ve ilk bulduğu açıkta öldürücü darbeyi indiriyor. Fakat savaş henüz bitmedi, şimdi liderliği alma imkanı olan kendi ekibini temizlemeli. Şimdi çok daha sevecen herkesi kucaklayan bir tavır ile aslında onların da şu şu yönlerde haklılığı var diyerek; kendi içindeki fanatikleri silkeleyip, biraz önce yenilen rakiplerinin de desteğini alarak İş’i alıyor.

Bunu yaptınız, tamam. Size öyle birisi lazımdı, kabul. Peki ya birebir görüşmeler?

• Arkadaşlarınız sizi nasıl tanımlar?
• Neden sizi seçelim?
• Bu iş için uygun olduğunuzu düşündüren nedir?

İşte burada başlıyor herşey. Artık aday bilir ki, o işi ne mühendisler ne doktorlar istemiş de vermemişler. Artık önünü siz açtınız, geri dönüş yok. En çok o çalışırmış, hiç mola kullanmazmış, ahanda sigara paketini buruşturup atarmış, işe girseymiş eve gitmezmiş, babası ölse laptop verir miymiş şirket daha çok çalışabilmesi için…

Kendi düşen ağlamaz

İşe Alımcı bunu istemez. İşe Alımcı artık dürüst bir şekilde sizi tanımak ister:

• A pozisyonu için alım yapıyorsa sinirliliği
• B pozisyonu için güleryüzü
• C pozisyonu için sakinliği
• D için heyecanı
• E için Hepsi (sadece testlerde olmaz) (:

Burada “KARA MURAT Benim” olmaz. Herkes Kara Murat olmak ister, işten kısa zamanda (işi bilmediği anlaşılana kadar) olsa o itibar, o saygınlık, o maddi kazancı ister. “Ya Tutarsa?!”dır. Tutarsa, adı altın harflerle yazılmasa da meydanlarda; o harfleri alabilecek maddi gücü sınırlı bir süre de olsa olabilecektir.

Denilenlere bakılsa köydeki herkes KARA MURAT’tır. İşe Alımcının görevi ayağa kalkmayan, bağırmayan gerçek Kara Murat‘ı bulmaktır…